Sonra birden saçma sapan bir albüm kapağı çıktı ortaya.Ağacın dallarında meyve gibi grup elemanları, Per Wiberg'in kafası dalından kopmuş yere düşüyor. Yerde kurukafalar var, eski grup elemanlarını temsilen.İnsanlar sırada bekliyor ağaçtan yararlanmak için. Acayip geldi. Bayağı bir yoruma açık albüm kapağı:
Bunların ikisini ilk başta şu şekilde yorumladım. Zaten Orchid'den Watershed'e kadar hep bir değişim vardı artı yönde, ilk başlardaki karanlık sound sonralarında daha bir virtiozlükle, kaliteyle harmanlanıp devamlı gözle görülen bir gelişme vardı.
Bu cok kolay kronolojik olarak albüm kapaklarından bile anlaşılıyordu.
Bu düzmanıtkla giden ben önemsemedim bu iki gelişmeyi ama son okudugum haber beni korkutmadı değil.
Üstat Akerfeldt artık brutal vokal yapmaktan bıktığını, death metal yapmaktan 90'lardan beri sıkıldığını, clean vokal için en yumuşak sesleri dahi çıkarabilmeliyim gibi sözler sarfetmiş.
İşte bu okuduğum haberler eğer doğruysa Ekim'de çıkacak olan Heritage'ten korkmak gayet mantıklı olabilir.
Ama ben yine de albümün her saniyesini merak içerisinde bekliyorum.Baştan üstat dedik ne yapsa yicez artık. Zaten öyle death metal beklemekte fazla olur bu kadar popüler bir gruptan.Bunu aslında biz yani tüm hayranları Roadrunner Records'a transfer olduğunda ve Damnation albümünü çıkardığında anlamamız gerekiyordu.
Bir de ayrılık haberi var. Per Wiberg'te albüm kayıtlarından sonra sözleşmesini karşılıklı olarak feshetmiş. Martin Lopez, Peter Lingdren'den sonra üçüncü değişiklik oldu.Çok gibi sanki...
Dream-team'den 2 kişi kaldı:
