Sonunda, hiç birine bişey olmadan tam kadro iki sene sonra geldiler, hem de Seventh Son of a Seventh Son albümü yeni çıkmış ta onun dünya turnesini yapıyorlarmış gibi geldiler. Millet; internette, konserde setliste salladı durdu, yok 'El Dorado da olaydı', yok 'Dance of Death olsa çok iyiydi', 'Rainmaker niye yok?'.. Hele arkamda bi ergene, elli kere haber saldım, söyleyin şu huysuza setlist belli Hallowed Be Thy Name'i çalmıycaklar diye, o derece..
Ama şöyle bişey var Harris gelse hacı al istediğini yaz buraya biz çalalım dese, bu kadar olurdu, tam benlik! (Transylvania/Stranger World ikilisinin de yeri ayrı ama onlar Paul Di'Anno da güzel)
Konsere gelecek olursak Maiden destekli ön grup Voodoo Six çıktı. Arkasından Joey Belladonna'lı Anthrax çıktı ve bizi Maiden'a ısındırıyım derken yakmayı başardı ve Moonchild'ın introsu duyuldu ( bak şimdi bile tüylerim diken ) bi patlama ateşler felan ondan sonrası bende yok, 3-4 gün oldu yavaş yavaş hayal meyal bir kaç enstantene hatırlamaya başladım o kadar...
Onları da inceden söyleyeyim;
- Afraid to Shoot Strangers parçasından önce Bruce'un ülkemizin son durumu hakkında iki kelam etmesine izin vermeyen slogan girdi devreye, grup direk parçaya geçti.
- The Number of the Beast'te, Eddie'yi Janick'in gitarına vururken gördüm.
- Seventh Son of a Seventh Son parçasında benim ruhani yolculuğa çıkmam için o kadar uğraşa girmişler.
- Fear of the Dark'ta tüm stat tek bir ağız oldu.
- The Evil that Men Do da sesimin çığırmaktan artık çıkmadığını hatırlıyorum.
- Bir de konser bittikten sonra taksime çıkarken Janick gibi hareketler yaptığımı farkettim, ne kadar dikkatli baktıysam artık.
En nihayetinde dünya gözüyle ve kulaklarıyla gördüm Iron Maiden efsanesini, içimin yağları eridi, bi hafifledim, rahatlama geldi, oyşhh...
Bu mübarek ramazan ayında, Bruce'un Afraid to Shoot Strangers parçasında 'which one?' dediği manevi varlığa şükürler...
30 Temmuz 2013
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder